18 februari 2015 De aarde gedurende het Perm & het Trias door Klaas Jan Mook

De aarde gedurende het Perm & het Trias door Klaas Jan Mook

De zwaarste uitstervingsgolf op de planeet aarde , de zgn Permian extinction, vond zo’n 252 miljoen jaar geleden plaats. De aarde verloor een enorm percentage aan biodiversiteit (>50%) binnen tal van genera. Het duurde verhoudingsgewijs dan ook lang voordat de biodiversiteit zich weer had herstelt. De omstandigheden in het Perm waren dan ook heel anders dan die in het Trias, waarbij we zien dat de evolutie een duidelijk andere weg insloeg. Omtrent de oorzaken van deze uitstervingsgolf in de laatste jaren veel meer duidelijk geworden. Het lijkt er op dit moment op dat van de ene kant het verdwijnen van een omvangrijk deel van de eerder aanwezige kustlijnen door het samenvoegen van diverse landmassa’s en het veranderen van de oceaanstromingen een deel van de verklaring vormt, terwijl een catastrofale opwarming van het klimaat vanwege het vrijkomen van grote hoeveelheden broeikasgassen zoals kooldioxide en methaan door vulkanische processen (misschien ook een meteorietinslag), en vervolgens opwarming van het zeewater een ander deel van de verklaring vormt. Om tot een goed beeld te kunnen komen, worden de omstandigheden op aarde gedurende het Perm geschetst, met aandacht voor de voornaamste milieus en levensvormen, waarna de catastrofale processen die een einde aan het Perm maken nauwkeurig worden beschreven.

Drs Klaas-Jan Mook, van origine bestuurskundige, is werkzaam in de IT. Momenteel werkt hij voor het ministerie van Defensie.
Hij is sinds 2006 voorzitter van Gemma Frisius, afdeling Friesland van de KNVWS en sedert 2012 lid van het hoofdbestuur. Hij is vanaf zijn kindertijd geïnteresseerd in natuurkunde, paleontologie en astronomie en heeft zich verdiept in een aantal onderwerpen die hem bijzonder interesseren. Doordat hij de ontwikkelingen op deze onderzoeksterreinen voortdurend volgt is hij in staat om een up-to-date overzicht te geven van het onderwerp. Als scepticus van nature onderwerpt hij (- soms wilde -) veronderstellingen aan een kritische analyse waardoor de zaken van verschillende kanten worden belicht en de toehoorder in staat is zelf een onafhankelijk oordeel te vormen.